نفسى التى تملك الاشياء ذاهبة
فكيف ٱسى على شئ لها ذهب
Nefsi lleti temlik ül eşyâe zâhibetün,fekeyfe êsê alê şey'in lehe zehebe
Benim olan şeylerin tümüne sahib olan ben, yaşlanıyor ve hastalanıyorsam (ecelim gelince) ölüyorsam, hâlâ yaşıyorsam bile bir
gün öleceksem,o zaman ben, bana ait olan bir eşya (kırılır) eskir yıpranır veya kaybolursa bu eşya) ya niye üzüleyim.(eğer ben gidiyorsam,eşyam gitmiş çok mu)?
Meseleye böyle yaklaşan bir mümin, dünyadaki dünya metâın'a
Sevinmediği gibi, yokluğunda da üzülmez.
Sahip olduğu dünya metâın'ı kullanır,onu kendisine lütfeden yüce Allah'a şükreder,buna sahip olmayanlarla imkan dahilinde paylaşır.
Dünyanın bu ve benzeri nimetlerine takılmaz, nimetlere aldanmaz, nimetlere bakarak nimeti veren yüce Allah'ı görür, O'na şükreder,hamd eder ve her nimet'in bir külfeti ve şükrü olduğunu bilir ve sorumluluk taşır.
Sahip olduğu eşyanın eskimesi veya kırılması veya kaybolması onu derinden üzmemeli, çünkü eşyaya sahip olan kendisi yaşlanıyor, kuvvet kaybediyor ve bir gün eşyayı bırakıp gidiyor.
Peki eşyanın sahibi gidiyorsa, eşya gitmiş veya kalmış ne yazar.
Yüce Allah kur'an-ı Kerim'de bir ayeti kerimede şöyle buyurmaktadır:
"Kaybettiklerinize üzülmeyesiniz ve onun size verdikleri ile
şımarmayasınız diye (böyle yapmıştır)."
Hadîd suresi 23.Ayet.
Dünyada insanoğlunun kullandığı eşyalar ile ilgili şair de şiirinde şöyle der:
Seni bekleyen eşya bit pazarı dünyada.
Mezarına birlikte girecek şeyi kazan.
Yüce Allah bizleri ve bütün müminleri dünyaya ve dünyalık şeylere mağlub olmadan, gaflete düşmeden yolu ve yordamı bilen ve iş işten geçmeden tedbirini alan kullarından eylesin.Âmîn
