وما سمى الانسان الا لنسيه
Ve mâ sümmiyel insênu illa linesyihi.
İnsana insan denmesi, nisyan ile yani unutkanlık ile ma'lul olduğu içindir.
Yüce Allah bir Ayet-i Kerimede bu hususta şöyle buyuruyor:
ولقد عهدنا إلى ادم من قبل فنسى ولم نجد له عزما
Biz daha önce Adem'den söz almıştık, fakat o unuttu;biz onda yeterli bir kararlılık görmedik.
Tâ-hâ Suresi,115
Hz Adem, zürriyetinden Hz Davud'un ömrünü kısa görüp kendi ömründen ona verdiyi kırk yılı unutup vermedim demişti,bununla ilgili Rasulullah efendimiz uzun bir Hadis-i şerif'in son bölümünde şöyle buyuruyor:
"Adem unuttu,zürriyeti de unuttu"
Tirmizi, 3076
Birisi bütün bunları dile getiriyor ve unutkan olduğunu itiraf ederek yüce Allah'tan af istiyor ve şöyle diyor:
فإن نسيت عهودا منك سالفة
فاغفر فاول ناس اول الناس
Fein nesiytu uhûden minke sêlifeten feğfir feevvelu nêsin evvelünnêsi.
(Allah'ım!)Sana geçmişte,( şimdi
ve eğer yaşarsam gelecekte) söz verdiğim(ve söz
vereceğim) ahidleri (hususları ve sözleri) unuttuysam ve (sözümde
duramadıysam)beni bağışla.İlk unutan tek ben deyilim. Allah'ım! insanlardan ilk unutan, insanların ilki ve ilk Peygamber olan Hz Ademdir.
Babamız, atamız,ilk insan ve ilk Peygamber olan Hz Adem'in unuttuğunu bizzat yüce Allah Kur'an-ı Kerimde
bize haber veriyor, zürriyetinin ve zürriyetinden olan bizlerin de unutması mümkündür.
Rabbimiz! Unutur veya yanılırsak bizi (ve mü'min kardeşlerimizi) cezalandırma! Âmin
Bakara, 286
