Konya’nın Şifresi! Bu kelimeleri başka yerde duyamazsınız!

Konya’ya özgü konuşma tarzı, bölge halkının günlük yaşamında hâlâ canlılığını koruyor. Bir Konyalıya “Nerelisin?” diye sorduğunuzda alacağınız cevap genellikle “Gonyalıyım” olur. Birçok kişi bu söylemi şive sanabilir ancak bu, aslında "Konya ağzı" olarak bilinen bölgesel bir ağız özelliğidir.

Konya ağzının en dikkat çekici özelliği, kelimelerdeki k harfinin g’ye dönüşmesidir. Örneğin “ne yapıyorsun?” yerine “nörün?”, “ne diyorsun?” yerine “nedin gıı?” gibi ifadeler sıkça kullanılır. “Hazaar!” ifadesi ise hem şaşkınlığı hem de sitemi aynı anda yansıtabilir.

Bu söyleyiş farklılıklarının temelinde coğrafi konum, yerel kültür ve yaşam tarzı gibi unsurlar yatar. Eğitim seviyesi ne olursa olsun, bölge halkı ortak bir yazı dilini kullansa da konuşma dilindeki bu yöresel özellikler değişmeden günümüze kadar ulaşmıştır.

Her ne kadar şehir merkezlerinde Konya ağzı modernleşme ve kültürel etkileşimle birlikte bir miktar zayıflamış olsa da, kırsal bölgelerde hâlâ oldukça belirgin bir şekilde yaşamaktadır.

Konya ağzı, yalnızca bir konuşma biçimi değil; aynı zamanda bölgenin kimliğini, samimiyetini ve kültürel zenginliğini yansıtan önemli bir değerdir.

İŞTE SADECE KONYA'DA DUYABİLECEĞİNİZ O KELİMELER:

Nörün: Ne yapıyorsun?
Ne din gıı: ne diyorsun kız?
Singil: Uyuşuk
Sıtkım Sıyrıldı: Tiksindim
Laf Avurtlamak: Laf Karıştırmak
Elinden kör eşşek yin yimez: Hiçbir işi başaramaz.
Döşşek: Yatak
Aba: Abla
Kiyat: Kağıt
Gumpir: Patates
Hazaar: Galiba
Gidişmek: Kaşınmak
Seğirmek: Koşmak
Tığteber: Bomboş
Zibil: Çok fazla
Bıdırdamak: Konuşup durmak
Okumak: Davet etmek
Ehmal: İhmal
Sokranmak: Söylenmek
Hayat: Avlu
Zınarmak: Karşı gelmek
Dal: Sırt
Gonşu: Komşu
Gaysi: Kayısı
Aporle: Hoparlör
Mıh: Çivi
Yüksünme: Mahcup olmamak
Mabin: Koridor
Kova: Helke
İleğen: Leğen
Maksi: Etek
Fistan: Etek
Cip: Cep
Balcan, badılcan: Patlıcan
Zıttına gitmek: hoşlanmamak
Din din dimedim din: Diyorsun diyorsun demediğini söylüyorsun
Hacemmi: Hacı emmi
Yiter: Yeter