Evimizin lavabosunda, mutfağımızda, banyomuzda sessizce akan bir su damlası… Biz fark etmeyiz ama o damla, günün sonunda koca bir bardağı doldurur. Bir yılın sonunda ise, Konya gibi suya her zamankinden daha fazla ihtiyaç duyan bir şehir için geri dönüşü olmayan bir kayba dönüşür.
Konya Büyükşehir Belediyesi’nin son uyarıları aslında hepimizin yüzüne tokat gibi çarpmalı: Sızdıran bir musluk, yılda 10 bin 950 litre suyu çöpe atıyor. Tam tamına 10 bin 950 litre! Belki de bu rakamı böyle söyleyince kimsenin gözünde canlanmıyor. Ama şöyle düşünün: Bu miktar, dört kişilik bir ailenin bir aylık su tüketimine eşdeğer. Yani biz bir musluğu ihmal ettiğimizde, aslında bir ailenin su kaynağını çöpe atıyoruz.
Su, artık sadece günlük ihtiyaçlarımızı karşılayan bir kaynak değil. İklim krizinin ortasında, ekonomik dalgalanmaların gölgesinde ve artan nüfusun baskısıyla her damlası stratejik bir değer taşıyor. Konya Ovası’nın yıllardır susuzlukla imtihan edildiğini düşünürsek; suyun boşa akması yalnızca bir israf değil, geleceğimize dair büyük bir kırmızı alarm.
Su krizinin çözümü büyük barajlarda değil, evlerimizin içinde başlıyor. Konya sadece tarımın değil, aynı zamanda kültürel mirasın, turizmin ve kalabalık bir nüfusun merkezi. Şehrin her gün artan su ihtiyacı, tasarrufu artık bir tercih olmaktan çıkarıp bir zorunluluk haline getiriyor. Eğer bugün musluğu kapatmazsak, yarın “musluklardan su akmayan” bir şehirle karşılaşmak abartı olmayacak. İşte bu yüzden Büyükşehir Belediyesi’nin su tasarrufu çağrısı sıradan bir duyuru değil; geleceğe tutulan bir fener, hepimize yapılan bir uyarıdır. Suyu korumak sadece belediyelerin, kurumların ya da birkaç çevrecinin görevi değil. Bu şehirde yaşayan herkesin, her bireyin omuzunda taşıdığı ortak bir görev.
