Bu kadar kolay olmasa gerek insan hayatını karartmak, bu kadar kolay olmasa gerek umutları ile oynamak, bu kadar kolay olmasa gerek boş vaatlerle kandırıp dünyasını karartmak, sen zalimliğinle övünürken seni gören, seni bilen yok mu sanıyorsun. Tamam belki kimsenin haberi yok; Ya o kimselerin kimsesi olan var ya o, işte o her şeyi görüyor ve biliyor buna ne demeli peki;
Sen şeytana oyuncak olarak insanlar arasına sızmış kendine ortak arayan bir zavallısın. Senin ağlarına düşenlerin de elbette hesabını soracak olan var bunu da biliyorsun. El uzatıyorum tut diye tutmak istemiyorsan kim nasıl yardım etsin sana, kim nasıl kurtarabilir ki seni. Kendi cehenneminin odununu da sen taşıyorsun belki de, etme derim etme.
Mazlumu ezen zalim olma. Ebu Cehil'in kuyu eştiği gibi sende yüreklere kuyular eşme, yıkma gönül tahtlarını, yıkma o gönüldeki muazzam Kâbe’yi gel etme. Hani bir söz vardır ya "zararın neresinden dönersen kârdır" diye zararı bırak gel beraber, gel birlikte kâra geçelim.
Bir de buradan bakalım olaya geçmişe dönerek. Ebu Cehil dedim ya kendi kazdığı kuyuya kendi düştü. Peki ya Firavun o kadar zulme karşı hani şimdi nerede? kalmış mı dünya ona? Ha bir de Nemrut var canı o kadar tatlıydı onun eseri de kalmadı bak. Bunun gibi daha birçoğu hiçbir zalimliğin sonu iyi olmaz.
Allah bırakmaz kimseye sadece zamanı vardır bekler ve derki kurun mizanı o vakit ne edersin. Yine diyorum sana bıkmadan usanmadan. Bırak bu zalimliği, bırak bu zulüm etmeyi, ağlatma kimseyi göz yaşı olma mazluma, dert keder verme gönüllerine, ateş düşürme ocaklarına etme diyorum etme" zalimin zulmü varsa, mazlumun Allah'ı var."
