Ağustos ayında okuduğum bir habere göre bilim insanlarının tahminine göre, 2100 yılına kadar bazı bölgeler tehlikeli sıcaklıklarla karşı karşıya kalacak ve yaşanamayacak bölgelere dönüşecekmiş. Evet dünya ısınıyor ve ekvator çevresindeki birçok bölgede yaşanabilirliği tehdit ediyor ve her yıl daha yoğun ısı dalgaları yaşanacak. Örneğin, Amerika Birleşik Devletleri'nin Chicago şehrinde, araştırmacılar yüzyılın sonuna kadar tehlikeli ısı dalgalarında 16 kat artış öngörüyorlar.
Peki bu kaderden kaçabilme şansımız var mı? Dünya hızlı ve yaygın uyum önlemlerini uygulamak için birlikte çalışamazsa, muhtemelen çok sayıda ölüm olacaktır. Ancak sıcaklıkları azaltabileceğimiz her nokta, yine de önemli, çünkü bir derece daha az ısının her kesri hayat kurtaracak.
Yaptıklarımız bize dönecek bunda şüphemiz yok en azından ahirete iman edenler açısından şüphe yok. Kendi hayat tecrübelerim ve başka insanların yaşadıkların olaylardan gözlemlediğim kadarıyla yaptıklarımız yalnızca ahirette karşımıza çıkmıyor bu hayatta da karşılığını alıyoruz. Bu dünyayı yok ederken kendimizi ve bizden sonrakilerin de hayatlarını yok ettiğimizin bilincinde değiliz. Oysa hayat kılavuzumuz bize “Başınıza gelen bir musibet, mutlaka ellerinizle yaptıklarınızdan dolayıdır. Ki Allah, yaptıklarınızın çoğunu da affediyor.” Şûrâ Suresi 30. Ayet öğütlemesine rağmen biz ne akıp gitmekte olan zamanın/hayatın farkındayız ne de gelmekte olan ölümün/ahiretin/hesaplaşmanın farkındayız.
Hayat gailesi deyip yaşanan bütün kötülüklere ve güzelliklere karşı kör olmuşuz. Huzur bulamıyoruz bir türlü memnun olamıyoruz elimizdekilerden. Rahatlık seviyemiz artmış durumdayken üstelik. Belki de bu kadar rahatlık olmasaydı uğraştığımız şeyler farklı olabilirdi.
Yine de biz geleceğe yönelik eylemlerde bulunmaya çalışalım. Bize verilmiş olan anne, baba, evlat, kardeş, eş, öğrenci, komşu, işçi ve diğer roller içinde güzel izler bırakmaya çalışalım. Sonuçta hiçbir şey bize kalmayacak eylemlerimiz dışında. Ölüm kaçınılmaz bir gerçek ve bu gerçeği her gün hatırlıyor muyuz? Asıl kıyamet insanın ölümü değil midir? O günün bize geleceği haber edilmişken ve bundan kaçamayacağımızı biliyorken umursamaz bir hayat yaşamak ne kadar akıllıca. Biz akıl lütfedilen varlıklarız doğru kullanmamız defaatle öğütlenirken bizim üç maymunu oynayışımız ve bunun farkında olmayışımız gerçek yok oluş. Bu hal üzere olan kişi zaten kayıptadır büyük günü beklemesine gerek yok.
