Hayatın koşturmacası içinde çoğu zaman yanı başımızdaki gerçekleri göz ardı edebiliyoruz. Kaldırımlardaki rampaları fark etmiyor, toplu taşımada ayrılan yerlerin boş kalmasını umursamıyor, bir etkinliğe katılırken erişilebilirlik konusunu aklımıza bile getirmiyoruz. Oysa bu detaylar, hayatın her alanında var olan engelli bireyler için sadece birer ayrıntı değil, yaşamın ta kendisi.

Engellilik, sadece bireyin değil, tüm toplumun meselesidir. Bir şehrin ne kadar gelişmiş olduğu, sadece gökdelenleriyle değil, engelli vatandaşlarına sunduğu imkanlarla da ölçülür. Eğitimden sağlığa, istihdamdan sosyal hayata kadar her alanda eşit fırsatlara sahip olmak, engelli bireylerin en doğal hakkıdır.

Ne yazık ki, Türkiye'de engelli bireyler hala pek çok zorlukla karşılaşıyor. Fiziksel engeller, ayrımcılık, önyargılar ve yetersiz destek mekanizmaları, onların toplumsal hayata tam ve etkin katılımını engelliyor. Oysa her bir engelli birey, potansiyeli, yetenekleri ve hayalleri olan birer insan. Onlara fırsat verildiğinde neler başarabileceklerini görmek, hepimizi şaşırtacaktır.

Peki ne yapmalı? Öncelikle zihinlerdeki engelleri kaldırmalıyız. Empati kurmalı, farklılıklara saygı duymalı ve engelliliğin bir eksiklik değil, insanlığın bir parçası olduğunu anlamalıyız. Kamu kurumlarından yerel yönetimlere, sivil toplum kuruluşlarından bireylere kadar hepimize düşen görevler var. Erişilebilir bir çevre yaratmak, eğitim ve istihdam olanaklarını artırmak, sosyal hayata katılımı teşvik etmek ve en önemlisi, engelli bireylerin sesini duyurmalarına olanak sağlamak zorundayız.